Thamerlaan 17 grijpt terug op een zeer vroeg woningtype. De combinatie van rode steen met gele banden komt veel voor in het laatste kwart van de negentiende en in het eerste kwart van de twintigste eeuw. De architectuur is niet sterk en zou als timmermansarchitectuur kunnen worden omschreven. De top is speels uitgevoerd en een mengeling van diverse soorten van afwerking. De belangrijkste waarde is die van de historische structuur. De panden Thamerlaan 17 t/m 19 dateren vermoedelijk uit 1920 en hebben in samenhang met de naastgelegen panden monumentale waarde.

De nummers 18 en 19 zijn tot één woning samengevoegd. De doorsteek van de Prinses Christinalaan naar de Thamerlaan werd in 1962 gerealiseerd. Stedenbouwkundige Wieger Bruin gaf aan dat de Thamerlaan verbonden zou moeten worden met het Industriegebied. Tegenover de Admiraal Tromplaan aan de Prinses Christinalaan had chrysantenkoning Thewis Maijenburg een kwekerij met kassen tot aan Prinses Marijkelaan, zoals de straat heette voor deze jongste dochter van koningin Juliana haar voornaam veranderde, nummer 51. Thewis was op leeftijd en bereid om zijn bedrijf te verkopen. Daar werd de nieuwe Rabobank ontworpen door Gerrit Rietveld gebouwd. Maijenburg werd de woning Thamerlaan 19 aangeboden. Achter de woning mocht hij een kleine kas bouwen en hij verkreeg het recht van uitgang en overpad naar de Tromplaan.

Met de historische (geleende) woorden ‘Heren, in uw handen beveel ik mijn geest’ gaf hij zijn vriend burgemeester Koot en het bestuur van de bank het groene licht. De nieuwe Raiffeisenbank werd op dinsdag 1 oktober 1968 geopend. Thewis Maijenburg, en daarna zijn weduwe, woonden nog geruime tijd op de Thamerlaan. Na haar overlijden werd het pand gekocht en uiteindelijk samengevoegd, waarbij beide voordeuren en trappen gehandhaafd bleven.

De Thamerlaan kreeg in 2014 een facelift en ontworstelde zich definitief aan zijn oorspronkelijke situatie: een doorgaande dijk van Zijdelveld tot Hollandsedijk.