Het bronzen kunstobject van Koningin Wilhelmina staat in een onverzettelijke houding te kijken naar alles wat zich afspeelt in de Emma- en de Julianalaan. Hoe symbolisch: dicht bij haar moeder Emma en haar dochter Juliana wat meer losgelaten. Drie koninginnen met elkaar verbonden als Oranjes in een eens zo koninklijke wijk.

Het kunstobject is geschonken door het burg. Kootfonds ter gelegenheid van de opening van het nieuwe gemeentehuis.

Charlotte van Pallandt ( 1898-1997)

Al in haar jeugd bleek Van Pallandt zeer begaafd. Tekenen, schilderen en piano spelen hadden haar voorkeur. Voor een vrouw lag een carrière als kunstenares echter niet voor de hand. Nadat haar huwelijk met de diplomaat Adolph graaf van Rechteren na vier jaar in 1923 was beëindigd, ging zij haar eigen weg. Tot 1928 was ze actief als schilderes. Ze was bevriend met de schilder Kees Verwey. In 1929 begon ze met beeldhouwen. Van Pallandt volgde onder meer een opleiding in Parijs, waar ze les had van Charles Despiau en Charles Malfray.

Van Pallandt was gespecialiseerd in portretten en naakten. Zij zou les hebben gegeven aan de jonge prinses Beatrix, maar dit wordt door familieleden van Van Pallandt betwijfeld.

Charlotte van Pallandt streefde ernaar om binnen haar beelden zo veel mogelijk volumes en richtingen op één plan te brengen, een abstraherende constructieve ordening. Zij wordt gerekend tot de  Groep van de figuratieve abstractie. In de zomer van 2019 was in Museum de Fundatie (Zwolle) een grote overzichtstentoonstelling te zien met meer dan 100 bruiklenen. Gastconservator Maarten Jager stelde bij dit overzicht de catalogus samen die de titel kreeg ‘Charlotte van Pallandt. Kunst als levensdoel’. In deze publicatie komt haar uitgebreide oeuvre aan bod, hoe de kunstenares werkte en wat zij heeft gemaakt.