De Heilige Familie van Sint Jozef’ van beeldhouwster en zuster Marie José van der Lee (1912-2012). Te bewonderen aan de gevel van een woonhuis aan de Sint Jozeflaan in De Kwakel.

Kunst die je bijblijft
Ook dit object is onderwerp van gesprek geweest in de rubriek “Kunst die je bijblijft”.

Als eerste wil burgemeester Heiliegers van de heer Lek weten waarom hij het kunstreliëf De Heilige Familie als gespreksonderwerp koos. Direct verschijnt een mooie glimlach op Cocks gezicht: “Het is in onze jonge jaren op ons pad gekomen. Mijn vrouw zat in het bestuur van de kleuterschool in De Kwakel. In 1980 werd de school gesloopt. Het prachtige reliëf dat aan de gevel van de school was gevestigd, moest veilig worden gesteld. Het werd uiteindelijk opgeslagen op de gemeentewerf. Daar heeft het kunstwerk jarenlang gelegen. Totdat de werf verplaatst moest worden. We hebben direct de gemeente gebeld om te vragen wat ze dan zouden doen met De Heilige Familie. De gemeente was erg blij dat wij ons erover ontfermden.”

Perfecte locatie
Hij vervolgt zijn verhaal: “Maar dan moet er een andere plek gevonden worden. En dat is niet zo makkelijk. We hebben het eerst naast de kerk in De Kwakel neergezet. Ze vonden het een mooi beeld, maar wilden het niet hebben. Het was namelijk een Johanneskerk en geen Jozefkerk. Even later kregen we een tip: is de Sint Jozeflaan niet de perfecte locatie? Direct hebben we gebeld met Woongroep Holland (nu Eigen Haard, red.), die destijds daar de huizen beheerde. En wat denk je? Als we toestemming zouden krijgen van de bewoners, dan was het geen probleem! En zo is dit prachtige kunstobject hier terechtgekomen.”

Marie-José van der Lee geboren in West Beemster was een Nederlandse kloosterlinge en kunstenares.

Maria Alida van der Lee trad op 13 januari 1943 in bij de Zusters Augustinessen van Sint Monica, een op augustijnse leest geschoeide congregatie, die in 1934 was opgericht door pater Sebastianus van Nuenen. Zij werd op 15 augustus 1949  geprofest, waarbij zij de naam Marie-José aannam.

Zuster Marie-José was opgegroeid op een boerderij in de Beemster. Over haar jeugd herinnerde zij zich voor de NCRV Radio: “Toen ik een keer naar buiten ging en in de bloeiende boomgaard liep en al dat jonge vee zag, er waren kalfjes, schaapjes, lammeren en al dat jonge groen, toen drong het tot mij door dat dat allemaal nieuw was. Dat was er vorig jaar niet en toen dacht ik: er is wel een God maar hij is zo groot, ik zal Hem nooit kunnen vatten”. Later zei ze dat de verwondering over de schepping en over Degene die zij daarvoor verantwoordelijk hield, leidde tot haar besluit zich te wijden aan God. Ook voelde ze een sterke behoefte mensen te helpen die geen thuis of geen ouders hebben.

In het klooster ontdekte ze – als bij toeval – een talent voor beeldhouwen. Ze ontwikkelde zich al snel tot de kunstenares van de congregatie. Haar beelden vonden aanvankelijk hun weg naar kerken in Het Gooi, maar ook al snel daarbuiten, ook buitenslands. Hoewel zij als haar primaire taak bleef zien het zich inzetten voor mensen die haar hulp nodig hadden, verzorgde ze, wat ze zelf haar vrije tijd noemde, een belangrijke inkomstenbron voor haar congregatie die zich toelegde op zorg voor armen en verdrukten in Utrecht, Hilversum, Amsterdam, Sittard, Maastricht en Arnouville.